Kodeks Napoleona zajęcia nr 13 – 16 stycznia 2018 r

Przesłanki kodyfikacji
sytuacja polityczna i społeczna
stan prawny
Komisja Kodyfikacyjna z 1793 roku i jej trzy projekty (1793, 94, 96)
Komisja Kodyfikacyjna powołana przez Napoleona w 1804 r
4 osobowa komisja:
François Denis Tronchet
Jean-Étienne-Marie Portalis
Félix-Julien-Jean Bigot de Preameneu
Jacques de Maleville

Uchwalenie
36 odrębnych ustaw uchwalono już w 1803 i 1804 roku.
21 marca 1804 roku uchwalona została ustawa zbiorcza pt. Kodeks cywilny Francuzów (fr. Code civil des Français).
Od 1807 jako Kodeks Napoleona (Code Napoléon).
Po upadku Cesarstwa powrócono do oryginalnej nazwy, aczkolwiek związki z Napoleonem są nierozerwalne.

Systematyka
Sześć artykułów wstępnych o skutkach prawnych i stosowaniu prawa
księga I: O osobach (Des personnes) – 11 tytułów, art. 7–515
księga II: O majątkach i różnych rodzajach własności (Des biens et des différentes modifications de la propriété) – 4 tytuły, art. 516–710
księga III: O różnych sposobach nabywania własności (Des différentes manières dont on acquiert la propriété) – 20 tytułów, art. 711–2281

Prawo osobowe i rodzinne
Równość i powszechność praw prywatnych z zachowaniem patriarchalnego modelu
Wprowadzenie śmierci cywilnej
Ograniczenia prawne dla kobiet i dzieci nieślubnych (podział na dzieci nieślubne i pochodzące z nieprawego łoża)
Laicyzacja małżeństwa

Prawo rzeczowe
Brak definicji rzeczy, pojęcie „majątków”
Podział na dobra ruchome i nieruchome
Prawo własności zdefiniowane jako prawo do korzystania z rzeczy i rozporządzania nimi w sposób najbardziej nieograniczony, pod warunkiem że nie są używane w sposób zabroniony przez ustawę lub przepisy
Likwidacja własności podzielonej
1. sposoby pierwotnego nabycia własności
przyłączenie
włączenie
przedawnienie (forma zasiedzenia)
2. sposoby pochodnego nabycia własności
spadek
darowizna między żyjącymi (inter vivos) lub testamentowa (mortis causa)
na skutek zobowiązań