Каз өмәсе

Борынгыдан татар халкы
Су буена урнашкан.
Йорт төзегэн, бакчасында
Яшелчәлэр үстергән.

Иң беренче йорт кошын -
Каз да карый башлаган.
Чыгымы аз булган казның,
Су буенда тукланган.

Файдасы зур булган казның:
Түшәк, мендәр ясалган…
Иң тәмле бәлешләр дә
Шул каз итеннән булган.

Каурыйлардан каләм ясап,
Хат язышулар булган…
Өшеткәндә кул-битләрне
Каз мае бик булышкан.

Казның эше күп инде ул:
Бәбкәсен карауларга…
Каурыйларын аерым йолкып,
Мамыкларын алырга…

“20 каз -
атка тора”,
Күпләп каз караганнар.
Бер-берсенә ярдәмләшеп,
Казларны эш иткәннэр.

Каз «пумиче» акрын шулай
Гадәткә кереп калган:
Татарның зур бәйрәменә -
Каз өмәсенә әв(е)релгэн.

Өлкән яшьтәге апалар
Кызларны күзәткәннәр.
Иң унганнарын хәтерләп,
Киленгә сайлаганнар.

Каз өмәсе зур вакыйга
Булган һәрбер гаиләдә:
Егетлэр кәләш сайлаган
Кызлар каз йолыкканда.

Юк-бар сәбәп табып торып,
Кыз янына кергәннәр.
Күңелләрен күтәрергә
Гармунда уйнаганнар.

Елгага кызлар төшкәндә
Каурыйларны чәчкәннәр.
Кызлар казларны юганда
Кырында үрелгәннәр.

Казларның эшен бетереп,
Кичен бәйрәм иткәннәр.
Сыйланганнар, жырлаганнар,
Хәлләрен белешкәннәр.

Туйга да әти-әнилэр
2 каз пешерәләр,
Кунаклар бүләк салалар,
Яшьләргә теләк теләп.

Ата каз туг(ы)рыклы була,
Ана казның алдында.
Ана казны алыштырмый,
Һич тә тормыш юлында.
Башын кияугә бирәләр,
Тормышка хуҗа булсын,
Муены эләгә кәләшкә –
Килен тыңлаучан булсын.

Аяк бирелә кияүгә,
Туры юлдан йөрсен дип.
Канат бирелә кәләшкә,
Сыйдырсын барысын дип.

Матур гадәтләребезне
Саклыйк инде бүген дә.
Бергәләшеп, тату гына,
Яшик әле без,
көн дә!
Хасанова Р.Н., “Мирас” төркеме җитәкчесе, Ишим авылы.

Гореф-гадәтләрне саклаучы, туплаучы «Ирень таңнары» ансамбле.