Мәхәббәт кыйссасы (Фәнис Яруллинның сөекле хатыны Нурсөя апага багышлана)

Фәнис Яруллин үзенең сөекле хатынын ихлас йөрәгеннән чыккан җылы сүзләр белән мактап яза. Аның нинди яхшы, киң күңелле булуын, аның кебек кешеләрне башка бер җирдә дә таба алмавын гаҗәеп матур сүзләр белән сурәтли. Бу изге җанның күңел байлыгын сурәтләү өчен хәтта сүзләр таба алмавына көенеп тә куя:
Сиңа атап күпме шигырь яздым,
Уйлар мең кат дөнья урады.
Ләкин синең күңел байлыгыңны
Ачар сүзләр табып булмады.

Тормышым авыр арба Йөгем гел артып бара,
Арбам күптән туктар иде
Мәхәббәт тартып бара.
Нурсөя апа шагыйрьнең гомерлек тормыш иптәше, ярдәмчесе. Алар, пар канатлар булып, 45 ел бергә яшәделәр. Ул шагыйрьгә илһам өстәүче дә, газапларын җиңеләйтүче дә, олы мәхәббәте дә булды:

«Һәр уңышка ирешкән ир-атның артында зирәк хатын тора» дигән әйтем бар

“Минем секретарь-машинисткам да, шоферым да, шәфкать туташым да, сөйгән ярым да – Нурсөя”…

Шагыйрьнең лирикасында мәхәббәт темасы зур урын алып тора. Монда,һичшиксез, Нурсөя апаның да өлеше зур. Чөнки шагыйрь аңа үзенең иң матур җырларын багышлаган.

Гомер буе йөрәк түребездә
Йөртер идек күпме җәрәхәт,
Назлы кулы, җылы тыны белән
Терелтмәсә әгәр мәхәббәт.

Күңелең киң булса, тормыш иптәшең сөйкемле булса, кечкенә фатирга да сыя икән дуслар, якташлар, каләмдәшләр.

Сабыр, күркәм, тырыш, түзем Нурсөя апа Фәнис абыйның хыялларын чынга ашыручы илаһи зат

Ф.Яруллин бикләнеп кенә ятмый, төрле чараларга да йөри.
Туган якта дуслары янында да еш була.
Якташлар белән күңел яшәрә.

Һәрвакыт аның янында – терәге Нурсөя.
Бар ул син эзләгән кеше,
Бар ул, тик ышан гына.
Табарсың, хыялларыңа
Гел тугры булсаң гына,
Табарсың, ышан гына.

Үзенең бер язмасында Фәнис Яруллин: “Язмышымның иң зур бүләге – Нурсөя, чөнки ул булмаса, мин бу җирдә яши дә, шундый зур уңышка, дәрәҗәгә ирешә дә алмаган булыр идем,” — ди
“Җырдан салынган һәйкәл син, Урман кызы, Нурсөя”,

Уткән язларның,
Уткән назларның,
Матурлыкларын
Чыкмыйм эзләргә.
Язлар шатлыгы,
Назлар сафлыгы,
Синең күзләрдә,
Синең күзләрдә.