O zupełnie szczególnej duszy

Bóg kocha wszystkich tak samo, ale nawet w raju jest zawsze ktoś, kto kocha Go bardziej niż inni. W rajskim żywocie jest taka szczególna chwila , na którą każdy czeka z drżeniem :dzieje się to wtedy , gdy Ojciec wzywa dusze i posyła je na Ziemię.

Często są one niechętne opuszczeniu miejsca tak przepełnionego pięknem i radością ; dlatego też kiedy zbliża się czas ich odejścia , Pan wzywa je jedną po drugiej i mówi im słowa zachęty.

I tak nadeszła kolej na jedną z tych dusz , co kochają Boga nade wszystko. Stanęła przed Nim i powitała Go , jak dziecko wita własnego ojca.

- Dzień dobry , Ojcze , posłałeś po mnie , prawda ?
- Tak , dziecinko , także dla Ciebie nadchodzi chwila , w której na pewien czas opuścisz to miejsce.
- Czy ci nie przykro ?
-Słodki Ojcze – rzekła miłująca dusza - moja radość jest pełna tylko wtedy, kiedy mogę spełniać Twoją wolę .
- Jestem gotowa !

Pan Bóg wiedział , że odpowie Mu w ten sposób ,ale kiedy usłyszał to wprost od niej mógł ją tylko jeszcze bardziej umiłować, toteż skierował to co my ludzie nazywamy uśmiechem, zalewając ją światłem.

- Wymyśliłem dla ciebie trudne zadanie.
Czy się nie boisz ?
-Nie Ojcze, bo wiem , że zawsze będziesz ze mną.
Ponieważ będziesz musiała znosić ciężkie życie na Ziemi , daję ci przywilej , jakiego nie dałem innym: wybierz sama swojego Anioła Stróża .

Twarz owej duszy rozjaśniła się jeszcze bardziej.
- Słodki Ojcze – powiedziała – to drogocenny Twój dar. Jakże chciałabym mieć u boku świętego Michała , ale wiem ,że jest strasznie zajęty. Dlatego wybieram jednego z najmniejszych i najweselszych aniołków po to , by nie pozwolił mi nigdy pogrążyć się w smutku, a zawsze dobrze mnie nastrajał .

Pan Bóg był zadowolony . Spełnił jej życzenie i posłał ją na Ziemię . A po dziewięciu miesiącach ludzkiego czasu urodziła się upośledzona dziewczynka...

MAKSIA ☺