Korea południowa

POŁOŻENIE
Stolica flaga położenie

Korea jest krajem górzysto-wyżynnym, gdzie 70% obszarów tego kraju stanowią góry.We wschodniej części, wzdłuż wybrzeża Morza Wschodniego (Morze Japońskie), ciągną się Góry Wschodniokoreańskie rozcięte dolinami rzek na kilka pasm górskich: Góry Diamentowe na granicy z Koreą Północną oraz Gyeongsang i Sobaek rozdzielone niziną rzeki Naktong-gang-glowna rzeka kraju. W zachodniej części występuje nizina nad Morzem Żółtym. Wybrzeże Morza Wschodniego (Morze Japońskie) wyrównane, Morza Żółtego – riasowe z licznymi zatokami, półwyspami i przybrzeżnymi wyspami, największa Czedżu. Korea Południowa leży na przecięciu dwóch stref klimatycznych. Temperatury w kraju są na ogół łagodne, zwłaszcza w strefie nadbrzeżnej. Korea Południowa jest krajem wilgotnym, gdzie notuje się duże ilości opadów, z tym że są to opady rozłożone dość nierównomiernie w ciągu roku.
Gleby są na ogół żyzne. Szata roślinna
w Korei jest bardzo bogata, a co ważne dobrze
zachowana, czego faktem jest to, że dwie trzecie
kraju pokrywają lasy.
UKSZTAŁTOWANIE GEOGRAFICZNE

Seul to jedno z najbardziej zatłoczonych miast na świecie. Przykład ogromnego rozmachu oraz nowoczesności. To położone nad rzeką Han miasto jest ekonomiczną, polityczną i społeczną stolica Korei Południowej.
FLAGA I STOLICA

ZNACZENIE FLAGI

HISTORIA

Historia Korei sięga 2333 r. p.n.e. Według legend to właśnie wtedy Dan-gun założył pierwsze koreańskie królestwo - Gojoseon. Od 57 r. p.n.e. do 676 r. n.e. trwała Epoka Trzech Królestw. W X w. rozpoczął się okres panowania dynastii Koryŏ. W tym czasie buddyzm stał się religią państwową i wpłynął na kulturę i politykę. W 1392 r. generał Yi Seonggye zdradził panującą dynastię i z pomocą swoich chińskich sojuszników obalił króla. Taki był początek dynastii Chosŏn, rządzącej aż do 1910 r.
Do 1905 roku na Półwyspie Koreańskim istniało Cesarstwo Koreańskie. Wtedy to, po zwycięstwie w wojnie rosyjsko-japońskiej, aneksji terytorium Korei dokonała Japonia. Po kapitulacji Japonii w 1945 roku Półwysep Koreański został podzielony przez Związek Radziecki i Stany Zjednoczone na dwie strefy wpływów. Na południu władzę objął rząd Li Syng Mana. 20 lipca 1948 roku Li został wybrany przez tamtejsze Zgromadzenie Narodowe na prezydenta Korei Południowej.
W 1948 na wyspie Czedżu wybuchło zbrojne powstanie a sytuacja w kraju stawała się coraz bardziej niestabilna. Li rozpoczął próbę stabilizacji kraju drogą likwidacji opozycji - do więzień trafiło ponad 30 000 domniemanych komunistów i około 300 000 podejrzanych o sympatyzowanie z komunistami.

Destabilizacja Południa i coraz większa chęć zjednoczenia kraju przez Koreę Północną doprowadziła w 1950 roku do inwazji wojsk północnokoreańskich na tereny Południa. Oddziały Północy pokonały szereg oddziałów Południa i zdobyły Seul. Rząd Południa zwrócił się z pomocą do ONZ które zgodziło się wysłać do Korei oddziały wojskowe, które wsparły siły południowe w walce z Północą. Interwencja oddziałów ONZ nie przyniosła jednak spodziewanych rezultatów na skutek włączenia się do wojny Chin które wsparły komunistów koreańskich. Rozejm został podpisany w 1953 roku przez przedstawicieli Korei Północnej, Chin Ludowych oraz ONZ. Nieobecność i brak podpisu przedstawiciela Korei Południowej stanowił przez długie lata pretekst dla KRLD do odmowy rozpoczęcia rozmów pokojowych z Południem, które dla Koreańczyków z Północy nie było stroną konfliktu.
WOJNA KOREAŃSKA

Po wycofaniu się wojsk północnokoreańskich z terenów Południa doszło do czystek skierowanych w domniemanych komunistów. Władza w powojennym kraju dalej należała do Li Syng Mana. W 1960 roku doszło do masowych protestów studenckich przeciwko jego rządom które coraz większej liczbie obywateli kojarzyły się z korupcją i brutalnymi metodami rządów, protesty zmusiły Li do rezygnacji z urzędu.
16 maja 1961 roku armia dokonała zamachu stanu, na czele nowych władz wojskowych stanął Park Chung-hee. W 1963 objął on stanowisko prezydenta i na następnych 16 lat wprowadził ścisłą juntę wojskową, która limitowała prawa i wolności obywatelskie. W 1974 roku wybuchły kolejne protesty antyrządowe które trwały aż do chwili gdy 26 października 1979, Park Chung-hee został zastrzelony przez szefa służb specjalnych.
Po zamachu nowym prezydentem został Choi Kyu-ha, który z czasem rozpoczął liberalizację reżimu. Za jego prezydentury nasiliły się protesty społeczne. Niepanujący nad sytuacją prezydent 16 sierpnia 1980 podał się do dymisji.
Zastąpił go generał Chun Doo-hwan, który 27 sierpnia 1980 objął urząd prezydenta i sprawował władzę dyktatorską. W okresie jego rządów doszło do wzmożonego rozwoju gospodarczego. W czerwcu 1987, Chun Doo-hwan oznajmił, że sam wyznaczy następnego prezydenta. Decyzja ta wywołała masę protestów społecznych w całym kraju. W obliczu masowych demonstracji prezydent zmienił zdanie, godząc się na przeprowadzenie wyborów prezydenckich. Wybory wygrał generał Roh Tae-woo.
Nowy prezydent zainicjował proces pojednania narodowego. W 1988 roku weszła w życie demokratyczna konstytucja i odbyły się demokratyczne wybory do parlamentu. Zmianom uległa też polityka zagraniczna Korei Południowej, z którą w 1990 roku stosunki dyplomatyczne nawiązały państwa Układu Warszawskiego.
W 1990 partia rządowa i ugrupowanie Kim Young-sama połączyły się i utworzyły Partię Liberalno-Demokratyczną. Kim Young-sam został kandydatem tej partii i zwyciężył w wyborach prezydenckich 18 grudnia 1992, stając się pierwszym od 30 lat cywilnym prezydentem kraju.
OKRES DYKTATURY WOJSKOWEJ

WSPÓŁCZEŚNIE

W 1997 roku doszło do poważnego kryzysu gospodarczego. 18 grudnia 1997 w wyborach prezydenckich zwyciężył Kim Dae-jung. Ogłosił pomoc materialną dla Korei Północnej i rozpoczął próby. W 2000 doszło do spotkania północnokoreańskiego przywódcy i prezydenta Kim Dae-junga, które było odebrane jako zapowiedź zjednoczenia w przyszłości obu krajów.
Kim Dae-jung za swoje wysiłki w budowę pokoju między oboma krajami otrzymał Pokojową Nagrodę Nobla w 2000 roku. Ta tak zwana słoneczna polityka była podstawą rządów jego i jego następcy Roh Moo-hyuna. Obecnie słoneczna polityka poddawana jest krytyce jako osłabiająca antykomunizm młodzieży południowokoreańskiej i podtrzymująca system komunistyczny w Północnej Korei oraz umożliwiająca funkcjonowanie tamtejszych programów zbrojeniowych.
Władze obu krajów bardzo poważnie podchodzą do kwestii zjednoczenia. Szereg rozmów na temat zjednoczenia obu państw koreańskich miało już miejsce, żadna z nich nie przyniosła rozwiązania, głównie ze względu na różnice ideologiczne i polityczne. W świadomości Koreańczyków jednakże nie ginie myśl o kulturowej i narodowej bliskości obu państw, a wiele rodzin podzielonych jest sztuczną granicą. Od czasu formalnego zakończenia wojny koreańskiej w 1953 obie Koree nie podpisały traktatu pokojowego, a więc oficjalnie są jeszcze w stanie wojny. Przeszkodą w ponownym zjednoczeniu może być także strach samych Koreańczyków przed potencjalnymi problemami jakie mogą z tego wyniknąć. Obie Koree rozwijają się niezależnie, toteż ich gospodarki znajdują się na różnym poziomie.

Według rankingu Global Firepower (2020) południowokoreańskie siły zbrojne stanowią 6. siłę militarną na świecie, z rocznym budżetem na cele obronne w wysokości 33,7 mld dolarów. Armia liczy 600 tys. żołnierzy zawodowych. Rezerwy wojskowe wynoszą 3,1 mln osób– 0,8%.
SIŁY ZBROJNE

Ustrój polityczny:
Korea Południowa jest republiką. Konstytucja państwa została uchwalona w 1988 roku. Władza ustawodawcza należy do Zgromadzenia Narodowego. Głową państwa jest prezydent, wybierany w wyborach powszechnych. Władzę wykonawczą sprawuje
rząd na czele z premierem
powoływanym
przez prezydenta.
POLITYKA

Populacja w 2020 roku wyniosła 51 78 579 ludzi, liczba ludności wg spisu powszechnego ludności i mieszkań z roku 2018 - 49 977 951.
Struktura etniczna:
Kraj jednolity narodowościowo – 99,9% ogółu ludności stanowią Koreańczycy, o zróżnicowanej strukturze wyznaniowej. Od początków XXI w. starzenie społeczeństwa spowodowane spadającym przyrostem naturalnym, w tym związanym z nierównowagą pomiędzy liczbą kobiet i mężczyzn w wieku rozrodczym (na niekorzyść kobiet), spowodowało, że pierwsi Koreańczycy zaczęli decydować się na związki z przedstawicielkami innych narodów wschodnioazjatyckich (Chinkami, Wietnamkami, Khmerkami) – w 2005 r. mieszane związki stanowiły ok. 1/7 wszystkich par. Równocześnie od uzyskania niepodległości dyskurs publiczny podkreślał wyjątkowość koreańskiej kultury i znaczenie czystości rasowej, co skutkowało m.in. dyskryminacją dzieci z mieszanych małżeństw. Począwszy od 2005 r. w kraju prowadzona za pomocą rządowych programów była kampania wskazująca na możliwość udanej asymilacji cudzoziemców. Działania podjęte z inicjatywy lewicowego prezydenta Roh Moo-hyuna kontynuował konserwatywny Lee Myung-bak. W 2009 r. ministerstwo sprawiedliwości Korei ogłosiło Koreański program imigracji i integracji, w efekcie którego w 2016 r. w Korei Południowej żyło 2 mln cudzoziemców.
LUDNOŚĆ

Szybkie zmiany w strukturze zatrudnienia ludności. 1980–90 ponad dwukrotny spadek zatrudnienia w rolnictwie (z 35% ludności zawodowo czynnej do 16%), wzrost zatrudnienia w przemyśle i budownictwie (z 26 do 35%) oraz usługach (z około 32 do 47%). Obecnie w rolnictwie pracuje już tylko 8,6% ludności zawodowo czynnej, a w przemyśle 19,1%.
RYNEK PRACY

GOSPODARKA

Jeszcze 50 lat temu PKB Korei Południowej przypadający na jednego mieszkańca, porównywalny był z poziomem PKB w biedniejszych krajach Afryki i Azji. Było to spowodowane korupcją, czarnym rynkiem oraz gigantycznym deficytem handlowym. Jednak obecnie Korea Południowa jest jednym z najszybciej rozwijających się krajów świata.
Reformy, które doprowadziły do rozwoju gospodarczego Korei Południowej obejmowały:
-finansowanie inwestycji krajowymi środkami,
-pożyczanie pieniędzy z zagranicy tylko poprzez budżet,
-utrzymywanie stabilności wartości wona,
-przyjmowanie z zagranicy tylko transferów technologii oraz wiedzy,
-ścisła polityka ograniczonej wymienialności wona: wymieniać walutę można było tylko na potrzeby bieżącego handlu zagranicznego,
-wysokie cła na import,
-sponsorowanie wybranych gałęzi przemysłu oraz dużego nakładu pracy,
-stosunkowo niskie zadłużenie kraju, ze szczególnie niskim udziałem zadłużenia krótkoterminowego

Z surowców naturalnych wydobywa się węgiel kamienny w Górach Wschodniokoreańskich oraz rudy żelaza, wolframu i miedzi koło Pusanu. Wydobywa się również niewielkie ilości rud cynkowo-ołowianych, złota, srebra i grafitu.
Zapotrzebowanie krajowe na pozostałe surowce takie jak ropa naftowa pokrywa import.
Energia elektryczna wytwarzana jest w elektrowniach cieplnych głównie węglowych oraz w elektrowniach jądrowych.
Do najlepiej rozwiniętych gałęzi przemysłu przetwórczego należą przemysł elektroniczny i środków transportu.
Korea Południowa jest czołowym producentem statków głównie tankowców oraz liczącym się producentem samochodów osobowych takich jak Hyundai czy Kia oraz samochodów ciężarowych.
PRZEMYSŁ

NAJWIĘKSZE KOREAŃSKIE FIRMY

Samsung Group – jedna z największych południowokoreańskich grup biznesowych zrzeszających przedsiębiorstwa produkcyjne i usługowe działające w wielu branżach, oraz instytucje finansowe. Założona w 1938 roku przez Lee Byung-chula jako firma eksportowa, wkrótce rozszerzyła swą działalność także na inne dziedziny.
Grupa Samsung, zatrudnia obecnie na całym świecie ponad 400 tysięcy pracowników w wielu przemysłach na przykład w samochodowym, elektronicznym, chemicznym, lotniczym, w handlu, hotelarstwie, parkach rozrywki i wiele więcej. Działalność przedsiębiorstwa w Korei jest zlokalizowana głównie w mieście Suwŏn, zwanym potocznie miastem Samsunga.
Samsung Electronics, największy członek Grupy Samsung, jest jednym z największych przedsiębiorstw elektronicznych na świecie. Obecnie zatrudnia ponad 208 tysięcy pracowników w 58 krajach. Obrót przedsiębiorstwa w 2003 roku osiągnął 101,7 miliarda dolarów. Samsung Electronics znajduje się na liście 10 najlepszych marek świata.
SAMSUNG

1953: Samsung rozpoczyna produkcję cukru (CheilJedang; obecnie zakończona).
1958: Samsung rozpoczyna sprzedaż polis ubezpieczeniowych.
1965: otwarcie domu towarowego w Kwanjou.
1965: Samsung zakłada dziennik Joong-ang Ilbo.
1969: założenie Samsung Electronics.
1974: założenie Samsung Petrochemical and Heavy Industries.
1976: Samsung został nagrodzony za zasługi w dziedzinie eksportu w ramach narodowego programu rozwoju Korei Południowej.
1977: założenie Samsung Construction i Samsung Shipbuilding jako rezultat otrzymanych nagród za eksport.
Samsung wybudował najwyższy budynek świata. Ten budynek jest w Dubaju i nazywa się Burj Chalifa.
Samsung zajmuje się produkcją broni.
CIEKAWOSTKA-
HISTORIA SAMSUNGA

Hyundai Motor Company– południowokoreański producent samochodów osobowych, SUV-ów, vanów oraz pojazdów dostawczych i ciężarowych z siedzibą w Seulu działający od 1967 roku. Marka należy do południowokoreańskiego koncernu Hyundai Motor Group.
Interesujący jest fakt, że pomimo niewielkiego doświadczenia, marka zdołała osiągnąć bardzo wysokie progi sprzedaży, a obecnie samochody tej marki sprzedawane są w ponad 200 krajach na całym świecie.
W tej chwili Hyundai jest jednym z największych producentów motoryzacyjnych na świecie. Produkcja samochodów odbywa się w: Korei Południowej, Ameryce Północnej, Chinach, Pakistanie czy Indiach.
HYUNDAI

Rolnictwo, które było podstawowym działem gospodarki w latach 50 i 60 obecnie odgrywa coraz mniejszą rolę co jest spowodowane odpływem ludności ze wsi do miast. Nastąpiła komasacja gospodarstw rolnych oraz intensyfikacja produkcji rolnej.
Użytki rolne zajmują około 20% powierzchni kraju. Ponad połowa tych ziem jest sztucznie nawadniana.
W Korei Południowej gównie uprawia się ryż który zajmuje aż 64% powierzchni zasiewów. Z innych zbóż uprawia się również jęczmień i kukurydzę. Poza tym soje, bataty oraz warzywa takie jak kapusta, rzodkiew, cebula czy czosnek pospolity. Dla przemysłu kosmetycznego i farmaceutycznego uprawia się żeń-szeń. Na południu kraju znajdują się też niewielkie plantacje herbaty.
Rozpowszechniona została też hodowla jedwabników. Ważną rolą w wyżywieniu ludności jest rybołówstwo. Połów ryb wzrósł z 455tys. ton w 1960 roku do 2,8 mln ton w 1990 roku.
ROLNICTWO

W ciągu ostatnich 20 lat turystyka w Korei Południowej gwałtownie wzrosła. Najwięcej turystów to Amerykanie i Japończycy. Duży wpływ na rozwój turystyki miało rozpowszechnienie się koreańskiej fali na Azję, Amerykę i Europę. Dzięki temu Koreę Południową zaczęli odwiedzać fani popkultury koreańskiej.
TURYSTYKA

Sieć transportowa jest intensywnie rozbudowywana. Około 65% przewozów towarowych przypada na transport , 21% – kolejowy . Główny szlak transportowy stanowią autostrada i magistralna linia kolejowa Seul – Pusan z odgałęzieniem do Kwangju. Dużą rolę w przewozach odgrywa żegluga przybrzeżna. Główne porty morskie:, Mokp’o, Masan, Ulsan i nowy – Pjongczang.
TRANSPORT I ŁĄCZNOŚĆ

KULTURA

k-pop to gatunek muzyczny, który powstał w Korei Południowej. Łączy w sobie takie elementy muzyki jak rock, pop czy hip-hop. Gatunek ten pojawił się w latach 90 XX w.
K-pop to połączenie zarówno śpiewu jak i rapu oraz przywiązanie dużej wagi do części wizualnej występu oraz efektów scenicznych.
K-pop to nie tylko muzyka. Stał się subkulturą, która jest popularna wśród młodzieży na całym świecie.
Jednymi z najpopularniejszych grup są: BTS, BLACKPINK, EXO, Stray Kids, TWICE, Mamamoo, Monsta X, ATEEZ, Red Velvet
K-POP

koreańskie seriale nazywane również koreańskimi dramami składają się najczęściej z jednego sezonu podzielonego na 12-24 odcinków stanowiących fabularnie zamkniętą historię. Wiele koreańskich dram zyskało popularność poza granicami kraju przyczyniając się do tzw. koreańskiej fali.
SERIALE

Kuchnia Koreańska opiera się głównie na ryżu i makaronie z dodatkiem towarzyszących dań przyrządzonych z warzyw, mięsa oraz soi w różnych postaciach.
Za narodowe danie uznaje się kimchi- pikantną potrawę z kiszonej kapusty lub innych warzyw, którą spożywa się niemal codziennie.
KUCHNIA

Struktura religijna według Spisu Powszechnego w 2015 roku:
brak religii – 56,1%,
protestantyzm – 19,7% (głównie kalwini, zielonoświątkowcy, metodyści, ruch uświęceniowy i baptyści),
buddyzm – 15,5%,
katolicyzm – 7,9%,
inne religie 0,8%.
RELIGIE

CIEKAWOSTKI