Europa za czasów Napoleona Bonapartego (1804-1815)

Napoleon Bonaparte (ur. 1769 w Ajaccio na Korsyce, zm. 1821 na Wyspie Świętej Heleny.)

Rządy Napoleona we Francji
W 1799 r. w wyniku kolejnego przewrotu w rewolucyjnej Francji gen. Napoleon Bonaparte objął władzę dyktatorską jako „pierwszy konsul”:
– zakończenie rewolucji
– normalizacja stosunków z Kościołem katolickim
– bezpłatna i obowiązkowa oświata publiczna dla wszystkich dzieci
– usprawnienie państwa
1804 Kodeks Cywilny Napoleona
– reformy skarbowe

1804 – koronacja Napoleona na „cesarza Francuzów” (koronował się sam, wyjmując koronę z rąk papieża i wkładając ją sobie na głowę)

Wojny napoleońskie
W latach 1800-1812 Napoleon podporządkował sobie większość Europy
Przeciwko Francji i Napoleonowi zawiązywało się kolejno kilka koalicji państw europejskich. We wszystkich z nich uczestniczyła Wielka Brytania, a w większości także Austria i Rosja. Koalicje antyfrancuskie są numerowane od I do VII, choć dopiero w czasie wojny z drugą z nich Napoleon doszedł do władzy we Francji

Wyjątek od podboju całej Europy – Wielka Brytania:
– 1805 bitwa pod Trafalgarem (flota adm. Horatio Nelsona pokonała flotę francuską)
– od 1806 blokada kontynentalna (zakaz handlu państw europejskich z Wielką Brytanią; rujnowało to gospodarkę brytyjską, ale i pozostałych państw, w tym samej Francji)

Skutki napoleońskiej dominacji w Europie:
– upowszechnienie francuskich idei rewolucyjnych i wzrost świadomości narodowej
– upowszechnianie francuskich wzorców ustrojowych
– w związku z wyprawą wojskową do Egiptu – rozwój egiptologii
– upowszechnienie francuskiej kultury

Konflikt z Rosją i upadek Napoleona
Geneza:
– osadzenie marsz. Bernadotte na tronie szwedzkim naruszało interesy Rosji na Bałtyku
– blokada kontynentalna uniemożliwiała handel rosyjskim zbożem z Wielką Brytanią

Bitwa pod Moskwą

Bitwa pod Waterloo