Віртуальнае прызнанне “Беларуская мова – мэлодыя сэрдца”

Содержание

Слайд 2

Францыск Скарына. З прадмовы да «Кнігі Юдзіф»:
«Як звяры, што блукаюць у

Францыск Скарына. З прадмовы да «Кнігі Юдзіф»: «Як звяры, што блукаюць у
пушчы, ад нараджэння ведаюць сховы свае, як птушкі, што лётаюць у паветры, помняць гнёзды свае, як рыбы, што плаваюць у моры і ў рэках, чуюць віры свае і як пчолы бароняць вуллі свае - гэтак і людзі да месца, дзе нарадзіліся і ўзгадаваны ў Бозе, вялікую ласку маюць.»

Слайд 3

У прадмове да Статута ВКЛ 1588 г. Леў Сапега з гонарам зазначыў:
“Не

У прадмове да Статута ВКЛ 1588 г. Леў Сапега з гонарам зазначыў:
чужой якой-небудзь мовай, але сваей уласнай, правы свае пісаныя маем і на любую крыўду адпор сваімі законамі дадзім.”

Слайд 4

Адам Міцкевіч. Пра беларусаў і іх мову.
«На беларускай мове… размаўляе каля

Адам Міцкевіч. Пра беларусаў і іх мову. «На беларускай мове… размаўляе каля
дзесяці мільёнаў чалавек. Гэта багатая і чыстая гаворка, якая ўзнікла даўно і выдатна распрацавана. У перыяд незалежнасці Літвы вялікія князі карысталіся ёй для сваёй перапіскі. Літоўскі статут напісаны гэтай мовай, з усіх славянскіх моў найменш змененай і самай гарманічнай».

Слайд 5

Уладзіслаў Сыракомля з “Лістоў з Беларусі”
“…Пекная гэта галіна славянскай мовы –

Уладзіслаў Сыракомля з “Лістоў з Беларусі” “…Пекная гэта галіна славянскай мовы –
той крывіцкі дыялект – і старая! Бо гэта мова нашага Літоўскага Статута і заканадаўства на працягу двух стагоддзяў – і пашыраная! Бо смела можна сказаць, што на ей размаўлялі тры чвэрці даўняй Літвы, народ, шляхта і паны”.

Слайд 6

Пісьменнік і этнограф П. Шпілеўскі падчас падарожжа на Беларусі:
Я здавалася… Ўдыхаў у

Пісьменнік і этнограф П. Шпілеўскі падчас падарожжа на Беларусі: Я здавалася… Ўдыхаў
сябе пачутыя у паветры гукі меладычнай, пявучай мовы, у душу маю так і прасіліся адгалоскі слоў, вымаўленных па звычаю беларусаў, нараспеў, працягла…”

Слайд 7

Францішак Багушэвіч. Прадмова да кнігі “Дудка беларуская”:
 Не пакідайце ж мовы нашай беларускай,

Францішак Багушэвіч. Прадмова да кнігі “Дудка беларуская”: Не пакідайце ж мовы нашай
каб не ўмёрлі! Пазнаюць людзей ці па гаворцы, ці па адзежы, хто якую носе; ото ж гаворка, язык і ёсць адзежа душы.

Слайд 8

Максім Багдановіч. Летапісец.
Што тут чынілася у даўнія гады,
Што думалі, чаго жадалі мы

Максім Багдановіч. Летапісец. Што тут чынілася у даўнія гады, Што думалі, чаго
тады,
За што змагаліся, як баранілі веру,
–Хай зьведаюць усё патомкі праз паперу!

Слайд 9

Цетка. Шануйце роднае слова!
«Мейце сілу і адвагу дзяржацца роднага слова. Мейце

Цетка. Шануйце роднае слова! «Мейце сілу і адвагу дзяржацца роднага слова. Мейце
смеласць усюды голасна казаць па-свойму. I, гледзячы на вас, асмеляцца і іншыя…»

Слайд 10

Алесь Гарун. Ты, мой брат, каго зваць беларусам!
Дык шануй, Беларус, сваю мову

Алесь Гарун. Ты, мой брат, каго зваць беларусам! Дык шануй, Беларус, сваю

Гэта скарб нам на вечныя годы;
За пашану радзімаму слову
Ушануюць нас брацця-народы!

Слайд 11

Янка Купала. Роднае слова.
Магутнае слова, ты, роднае слова!
 Са мной ты на яве

Янка Купала. Роднае слова. Магутнае слова, ты, роднае слова! Са мной ты
і ў сне;
Душу мне затрэсла пагудкаю новай,
Ты песень наўчыла мяне.

Слайд 12

Якуб Колас.
“Найвялікшым духоўным багаццем народа з'яўляецца мова. У мове адлюстроўвалася гісторыя народа,

Якуб Колас. “Найвялікшым духоўным багаццем народа з'яўляецца мова. У мове адлюстроўвалася гісторыя
яго працоўнае жяыцце, яго барацьба, яго смутак і радасць, яго прырода, яго любоў і гнеў».

Слайд 13

Максім Танк. Родная мова.
З легендаў i казак былых пакаленняў, З калосся цяжкога

Максім Танк. Родная мова. З легендаў i казак былых пакаленняў, З калосся
жытоў i пшанiц, З сузор'яў i сонечных цёплых праменняў, З грымучага ззяння бурлiвых крынiц. З птушынага шчэбету, шуму дубровы, I з гора, i з радасцi, i з усяго Таго, што лягло назаўсёды ў аснову Святынi народа, бяссмерця яго, – Ты выткана, дзiўная родная мова.

Слайд 14

Уладзімір Караткевіч. Беларуская песня.
Там звіняць неўміручыя песні на поўныя грудзі,
Там спрадвеку гучыць

Уладзімір Караткевіч. Беларуская песня. Там звіняць неўміручыя песні на поўныя грудзі, Там
мая мова, булатны клінок.
Тая гордая мова, якую й тады не забудзем,
Калі сонца з зямлёю ў апошні заглыбяцца змрок.
Имя файла: Віртуальнае-прызнанне-“Беларуская-мова-–-мэлодыя-сэрдца”.pptx
Количество просмотров: 67
Количество скачиваний: 2