Францыск Скарына 1490-1552

Скарына нарадзіўся ў сям'і заможнага купца ў Полацку, буйным гандлёвым і вытворчым цэнтры Вялікага Княства Літоўскага, імаверна атрымаўшы там першапачатковую адукацыю.

У 1504 годзе паступае ў Кракаўскую акадэмію, дзе атрымлівае ступень бакалаўра . У 1512 годзе ў Падуанскім універсітэце Скарына атрымае ступень доктара медыцыны.
6 жніўня 1517 года Скарына выдае першую друкаваную беларускую кнігу — «Псалтыр».
1520 Францыск Скарына пераехаў у сталіцу ВКЛ – Вільню​. Заснаваў у доме Бабіча першую ва Усходняй Еўропе друкарню і пачаў тут кнігадрукаванне

1522 Выдаў «Малую падарожную кніжку»​, якая складаецца з 23 частак: «Пісаныя рэчы», «Псалтыр», «Часасловец», «Акафіст магіле гасподняй», «Канон магіле гасподняй», «Акафіст архангелу Міхаілу», «Канон архангелу Міхаілу» гэтак далей
1525 У Вільні выдаў «Апостал» 1530 Нейкія прычыны схілілі Ф. Скарыну з'ездзіць у Кёнігсберг да герцага Альбрэхта. Верагодна, гэта было звязана з распаўсюджаннем у 1529-1530-х гг. у Прускім герцагстве павдэміі так званай «англійскай гарачкі» 1532 Апошнім вядомым з каралеўскага архіва прызнаннем заслуг асветніка на яго радзіме былі два ўказы караля Жыгімонта I, паводле якіх «выдатны і слаўны Францыск Скарына з Полацка»

1536 Спалучэнне розных абставін і адсутнасць выразнай сацыяльнай падтрымкі вымусілі Францыска Скарыну пакінуць ВКЛ і ад'ехаць у Прагу​ 1539 Ф. Скарына працаваў садоўнікам каралеўскага парку на Градчанах.
1551 Францыск Скарына памёр у Празе​

Імем Францыска Скарыны названа малая планета № 3283 (1979 QA10) Сонечнай сістэмы

Помнікі Францыску Скарыне пастаўлены ў Полацку, Лідзе, Менску, Вільне, Калінінградзе, Празе​