Universala homo de la 20-a jc. Dediĉe al 100-jara datreveno de Isaak Asimov

Universala personeco
Antikva epoko
Demokrito kaj Protagoro el Abdero, Aristotelo el Stagiro, Epikuro el Ateno, Zenono el Kitiono kaj aliaj okupiĝis pri tute diversaj esplorobjektoj …

Universala personeco
Mezepoko
Aviceno (Ibn Sina), Birunio (Al-Biruni), Omaro Ĥajamo, Alberto la Granda, Roĝero Bakono…

Universala personeco
Renesanco
Francesco Petrarca, Leonardo da Vinci,
Michelangelo Buonarroti, Giordano Bruno...

Universala personeco
Komenco de la Nova Epoko
Galileo Galilejo, Francisko Bakono, Renato Kartezio, Gotfredo Vilhelmo Lejbnico...

Universala personeco
Klerismo – enciklopediistoj
Voltero, Dideroto, Golbaĥo, D’ Alambert,
Franklino, Goethe, Lomonosov, Kantio…

Universala personeco – ĉu ne plu?
Ekde la 19-a jc. oni ektaksis specialulojn. Estis ankaŭ poste homoj, elstaraj en kelkaj kampoj de la scienco kaj arto, sed oni kutime ne vidas ilin vere universalaj… Prefere oni konsideras aliajn okupojn de la homo, krom la ĉeha, “hobio” – violono de Einstein ks. Tamen jen aliaj ekzemploj:
Alexander von Humboldt – geografo-vojaĝanto, meteologo,
zoologo, fizikisto, fondinto de biogeografio, aŭtoro de
multvoluma verko “Kosmo”
Karolo Darvino – ne nur fondinto de la evolu-teorio, sed ankaŭ
eminenta geologo, zoologo, botanikisto, planta fiziologo kaj
brila verkisto (vojaĝo sur “Beagle”!)
Aleksandr Borodin – pli famas kiel komponisto, sed estis tre bona
kemiisto, la unua ricevinta, interalie, fluor-organikajn substancojn.
Kio el tio estis la ĉefa fako, kaj kio – hobio?

Isaak Asimov
(ĉe naskiĝo – Исаак Юдович Азимов)
Naskiĝis 02.01.1920 en vilaĝo Petroviĉi en Smolenska gubernio, Rusio
En 1923 kun la familio translokiĝis al Usono, ekde 1928 usona civitano
La gepatra lingvo – jida (la rusan li tute ne sciis), la ĉefa komunika lingvo ekde 1923 – la angla
Mortis 06.04.1992 en Nov-Jorko

La sferoj de agado
1. Biokemiisto. Ph.D. – 1949, universitata instruisto, ekde 1955 – docento. En 1958 ĉesas la unicersitatan laboron

La sferoj de agado
2. Beletristo – ekde 1939 ĝis la fino (kun preskaŭa interrompo en 1959-72). Aperis ĉ. 180 beletraj libroj en diversaj ĝenroj:
2.1. Scienc-fantazio
2.2. Detektivaj rakontoj
2.3. Satira poezio (limerikoj)
2.4. Aŭtobiografia prozo

La sferoj de agado
3. Scienc-populara verkisto ekde 1951 ĝis la fino – aperis ĉ. 300 libroj – pri:
3.1. Biologio
3.2. Kemio
3.3. Matematiko
3.4. Fiziko
3.5. Astronomio
3.6. Ĝeneralaj eseoj kaj kolektoj pri naturaj sciencoj
3.7. Historio (plejparte antikva kaj mezepoka)
3.8. Biblio (klarigo de la scienca vidpunkto)
3.9. Literaturologio (pri Ŝekspiro, Miltono ka.)

La sferoj de agado
4. Organiza laboro pri literaturo kaj batalo kontraŭ pseŭdoscienco
4.1. Kompilado de antologioj kaj kolektoj
4.2. Redaktado de revuo
4.3. Fondo de Komitato de skeptikaj esploroj (nekomerca organizo) en 1970-aj

Ĉefaj literaturaj premioj
Hugo:
1966 – la plej bona romanserio de ĉiuj tempoj: Fondaĵo; Fondaĵo kaj Imperio; 2-a Fondaĵo;
Hugo, kaj Nebula, kaj Locus:
1973 – la plej bona romano: Mem la dioj
Hugo, kaj Nebula, kaj Locus:
1977 – La plej bona mallonga novelo: La dujarcenta homo
Hugo, kaj Locus:
1983 – La plej bona romano: La rando de Fondaĵo
Locus:
1987 – la plej bona rakonto: Sonĝoj de robotoj
Hugo:
1992 – la plej bona mallonga novelo: Oro
Krome, kiel la plej bonaj nefikciaj libroj, ricevis premiojn Hugo kaj Locus aŭtobiografio kaj libroj de memoraĵoj de Asimov en 1981 kaj 1995

Ĉuj geniuloj estas stranguloj…
Asimov estis tre gaja kaj sprita… granda konanto kaj eminenta plenumanto de judaj anekdotoj – sed en liaj verkoj humuro aperas ne tro ofte

Ĉuj geniuloj estas stranguloj…
Asimov multe verkis pri kosmaj vojaĝoj, sed mem ne ŝatis vojaĝi kaj neniam flugis per aviadiloj…