Яков Гаврилович Ухсай

Во веки веков благословенна земля слакбашская…

Журчит родник в Слакбаше

Мост Ухсая через реку Слак

Сильбийские места. Дорога в Красный яр

Батыревское училище, где Я. Ухсай преподавал в 1937 г. (фото из альбома ученика поэта Васильева Ивана Степановича)

Юратрӑм эп, хирсем, сире,
Сана та, сӗм-хура вӑрман!
Нихҫан та шухӑ чӗрере
Ҫак юрату ҫухалмӗ ман.

Размышления за письменным столом. 1940 г.

Ытарайми Чӑваш ҫӗршывӗ
Ӳстернӗ шӑллӑмсем те йӑмӑксем,
Тӑван ҫӗре кирек хӑҫан та ҫывӑх
Туйса тӑрсан, хисеплесен,
Тем тӗрлӗ пин-пин кӗнекеллӗ
Нумай ӑс пухнӑ тӗнчере
Ӗҫле-ӗҫле ырсан, илемлӗ,
Ем-ешӗл шавлакан ҫӗре
Канма килсессӗн, шӑпчӑка,
Саркайӑка та ирсерен
Итленӗ хыҫҫӑн пӗтӗм чӗререн
Эсир пуҫ тайӑр ҫутҫанталӑка!

Халӑхӑмӑр, савнӑ халӑх,
Ҫӗртмӗпӗр чӑваш ятне,
Ӗмӗр-ӗмӗр асӑнмалӑх
Ҫӗклӗпӗр ун мухтавне!
Фронтовой снимок. 1943 г.

Весна 1945 года. Прага

Пур чӗрӗ чунӑн, япалан та
Пурнӑҫ кун-ҫулӗ вӑрӑм мар.
Юман, епле кервен пулсан та,
Персе ӳкет, хӑрать вӑрман.
Тӗреклӗ чул та, хытӑ тимӗр –
Пӗри те вилӗмсӗр юлмасть.
Тӑван чӗлхемӗр ӗмӗр-ӗмӗр
Ҫап-ҫамрӑк, халь те ватӑлмасть.

Чӑваш чӗлхи вӑл – манӑн чун та ӗмӗт,
Хӗвел те уйӑхӑм – тӑван чӗлхе…

Чӑвашӑн пулӗ ирӗк пурнӑҫ.
«Тутимӗр» трагедирен

Тусӑмсене
Пура пуранӑ чух пулмасть
турпассӑр
Тесе пӗлсе каланӑ ваттисем.
Роман ҫырма ларсан та хытӑ касӑр
Сӑмахсене, юратнӑ юлташсем!
Ахаль каймасть, пӗтмест чӗре
ҫункавӗ.
Ӑна пухса ҫунтарнӑ сехетре
Тӗп-тӗрӗс ҫуралать поэт мухтавӗ
Хальхи куна та вӑрӑм ӗмӗре.
Яков Ухсай

Писательская чета. М. Д. Ухсай и Я. Г. Ухсай

На реке Кувшинка с дочерью Еленой

Дед и внучка Саша

Я.Г. Ухсай и П. Н. Кудряшов – первый директор Дома-музея К. В. Иванова в селе Слакбаш

Река Слак всегда давала живительную силу Ухсаю

Яков Ухсай, Александр Твардовский, Семен Эльгер, Педер Хузангай. Москва, 50 –е г.

С Хасаном Туфаном в Казани. 1961 г.

Яков Ухсай. Москва, 1975 г.

Яков Ухсай и Мустай Карим

Душевный разговор с Героем космоса Андрияном Николаевым

Уйп Мишши, Яков Ухсай и Георгий Ефимов

Волжские просторы

Гусли-гора