Drewniany talerz

Pewna starsza pani mieszkała za miastem
wraz z córką i wnuczkiem. Mijały lata, a jej ręce stawały się coraz słabsze i słabsze, podobnie jak jej wzrok i słuch.

Bardzo chciała być użyteczna,
ale choroby i starość spowodowały, że miała niezręczne i niepewne ruchy. Tak więc babunia tłukła naczynia, gubiła sztućce, rozlewała wodę i potrawy.

Pewnego dnia jej córka, rozdrażniona tym, że matka zbiła jeszcze jeden cenny talerz, posłała chłopca, by kupił drewniany talerz dla babci.

Chłopiec ociągał się, ponieważ wiedział, że to upokorzyłoby jego babunię.
Głucha na jego wywody matka zmusiła
go do posłuszeństwa...

Chłopiec wrócił do domu nie z jednym, lecz z dwoma drewnianymi talerzami.

-Przecież ci mówiłam, żebyś kupił jeden! - zgromiła go matka.
-Czy nie zrozumiałeś?

-Owszem - odrzekł chłopiec...
... ale drugi kupiłem dla ciebie, kiedy będziesz stara.

"Człowieku(...) są tylko dwa rodzaje zła:
zło, które ty czynisz i zło które ty cierpisz
- jedno i drugie mają źródło w Tobie„.