Innowacje marketingowe

Wg Podręcznika Oslo za innowację uznaje się wdrożenie nowego lub znacząco udoskonalonego produktu (wyrobu lub usługi) bądź procesu, nowej metody marketingowej lub nowej metody organizacyjnej w praktyce gospodarczej, w organizacji miejsca pracy lub stosunkach z otoczeniem.
Podręcznik Oslo to międzynarodowy podręcznik metodologiczny z zakresu badań statystycznych innowacji. Pierwsze wydanie w 1992 r.

Innowacje marketingowe
Pojęcie innowacji marketingowej zdefiniowano jako zastosowanie nowej metody marketingowej, obejmującej znaczące zmiany w produkcie, jego opakowaniu, pozycjonowaniu, promocji, polityce cenowej lub dystrybucji, wynikające z nowej strategii marketingowej przedsiębiorstwa.

Innowacje organizacyjne
Systemy zarządzania wiedzą, otwarte innowacje,
Wdrożenie nowych systemów informatycznych, płatności, Modyfikacja systemów motywacji i oceny pracowników,
Systemy szkoleń (e-learning),
Organizacja pracy (decentralizacja systemu podejmowania decyzji, telepraca),
Relacje z otoczeniem (współpraca z parkami naukowo-technologicznymi, outsourcing).

Definicje z Podręcznika OSLO
Innowacje powstają w wyniku działalności innowacyjnej. Działalność innowacyjna (innovation activities) to całokształt działań naukowych, technicznych, organizacyjnych, finansowych i handlowych, które rzeczywiście prowadzą (lub zmierzają) do wdrażania innowacji.
Działalność innowacyjna obejmuje także działalność badawczo-rozwojową (B+R), która nie jest bezpośrednio związana z tworzeniem konkretnej innowacji.

Określenie innowacji jako (a) procesu innowacji lub (b) rezultatu jego wykonania:
a) innowacje jako procesy innowacji określane są jako wszelkie procesy twórczego myślenia, kreatywności ludzi, zmierzające do zastosowania i użytkowania ulepszonych rozwiązań w technice, technologii, organizacji i życiu społecznym;
b) innowacja – jako rezultat – odnosi się do jakiegokolwiek dobra, usługi lub pomysłu, który jest postrzegany przez odbiorcę jako nowy.

Proces innowacji jest określany dynamicznie jako ciąg powtarzających się w czasie czynności:
powstanie pomysłu na innowację,
jej opracowanie,
wdrożenie,
promocja i sprzedaż na rynku,
dyfuzja (rozprzestrzenianie) innowacji,
jej dalszy rozwój w czasie.

W 2003 roku Henry Chesbrough wprowadził pojęcie otwartej innowacji opisując tendencję otwierania przez przedsiębiorstwa procesów innowacji na zewnątrz.
W modelu otwartej innowacji przedsiębiorstwo systematycznie stosuje strategię rozwoju innowacyjnego w oparciu o wiedzę specjalistyczną lub rozwiązania innowacyjne powstające na zewnątrz, które wykorzystuje w swoich innowacjach oraz ich wprowadzaniu na nowe rynki.
W modelu zamkniętej innowacji przedsiębiorstwo prowadzi samodzielnie prace B+R, a ich rezultaty wykorzystuje produkując własne produkty innowacyjne, które stara się jak najszybciej samodzielnie wprowadzić na rynek, chroniąc swoje prawa własności do rozwiązań innowacyjnych.