Non-verbal communications. არავერბალური კომუნიკაცია

კომუნიკაცია არის ის უმნიშვნელოვანესი ცნება და მოვლენა, რომელიც ოდითგანვე ამყარებდა ადამიანების და არა მარტო მათ არსებობას.
ურთიერთობაში, უპირველეს ყოვლისა,მოიაზრება ვერბალური კომუნიკაცია, რომელიც ინფორმაციის სიტყვიერი გადაცემის გზაა.

თუმცა, არანაკლებ დიდი მნიშვნელობა აქვს კომუნიკაციის არავერბალურ სახეს, რომლის დროსაც ინფორმაცია გადაიცემა არა მეტყველებით, არამედ სხეულის ენით – სახის გამომეტყველებით, პოზით, ჟესტებით, მიმიკებით, თვალის კონტაქტით და სხვა.

კაცობრიობის ისტორიაში არავერბალური კომუნიკაცია დროში წინ უსწრებდა ვერბალურს. ენის წარმოშობამდე ადამიანები ურთიერთობდნენ ჟესტების, გამომეტყველების, ყვირილის და შეხების მეშვეობით.

არავერბალური კომუნიკაცია უფრო სანდოდ და გულწრფელად არის მიჩნეული, ვიდრე ვერბალური.
სხეულის ენისადმი მეტი ნდობის არსებობა გამოიხატება იმაში, რომ არავერბალური ქცევა ადამიანის ფსიქიკური მდგომარეობით არის განპირობებული. ის არ ექვემდებარება ცნობიერს და მათი ცვლილება ხდება ქვეცნობიერულად, ამიტომ არავერბალური მანიშნებლების კონტროლი უფრო ძნელია, ვიდრე სიტყვების.

არავერბალური კომუნიკაციის 3 ტიპი:
კინესტიკა - ემოციების გარე
გამომეტყველება
ტაკსიკა - შეხება ურთიერთობის
სიტუაციაში
პრო ქსემიკა - ადამიანთა განლაგება
სივრცეში ურთიერთობის დროს

სახის გამომეტყველება
სახის გამომეტყველება გრძნობების მთავარი მაჩვენებელია. ისეთი პოზიტიური ემოციები, როგორიცაა ბედნიერება, სიყვარული, შედარებით ადვილად აღიქმება, ხოლო რთულად აღქმადია უარყოფითი ემოციები - მწუხარება, განრისხება. ჩვეულებრივ ეს ემოციები მიმიკასთან ასოცირდებიან.

თვალებით კონტაქტი
ვიზუალური კონტაქტი შეიძლება განვიხილოთ, როგორც საუბრის კონტროლის საშუალება.
თვალებით კონტაქტი მიუთითებს დაინტერესებაზე, მოწონებაზე, ან პირიქით თვალის არიდება ინტერპრეტირებულია, როგორც დაინტერესების არ ქონა.
თვალებში განუწყვეტლივ ყურება შესაძლოა უხერხულ სიტუაცის ქმნიდეს, სწორედ ამიტომ მოსაუბრე და მსმენელი, როგორც წესი, ერთმანეთს 10 წამზე დიდ ხანს არ უყურებენ თვალებში.

ინტონაცია და ხმის ტემბრი
საუბრის ინტონაცია და ხმის ტემბრი უფრო მეტ ინფორმაციას გვაწვდის, ვიდრე სიტყვები.
სწრაფად ლაპარაკობენ მაშინ, როდესაც არიან აღელვებულნი ან გადმოსცემენ პირად გრძნობებსა და განცდებს.
ხშირად შეცდომები საუბრისას იმის მაჩვენებელია, რომ მოსაუბრე ნერვიულობს ან ცდილობს მოგვატყუოს.

პოზა
გადაჯვარედინებული ხელები ან ფეხები ხშირად მიუთითებს სკეპტიკურ დამოკიდებულებაზე, თავდაცვაზე.
როდესაც ადამიანი საუბრისას ჩვენსკენ იხრება, ეს პოზა მიუთითებს დაინტერესებაზე.
ხელების თავს უკან შემოწყობა უპირატესობის მანიშნებელია.
თავის დაქნევა დადებითად მოქმედებს მოსაუბრეზე ჯგუფური საუბრის დროსაც. ამიტომ ის ხშირად მისკენ მიმართავს საუბარს, ვინც უქნევს თავს.

სხეულის ენის სირთულეს ის წარმოადგენს, რომ სხვადასხვა ქვეყანაში და კულტურაში ჟესტები სხვადასხვაგვარად აღიქმება.
თვალით კონტაქტი იაპონიაში უხეშობად ითვლება. ისინი უმეტესად დაბლა ფეხსაცმელზე ან ჰაერში იყურებიან.
აწეულ ცერა თითს აქვს 3 მნიშვნელობა. ჩვეულებრივ იგი იხმარება გზაზე "მანქანის დასაჭერად". მისი მეორე მნიშვნელობაა ყველაფერი კარგადაა, ხოლო თუ ცერა თითი ზედმეტადაა აშვერილი მაღლა ამ ჟესტმა შეიძლება შეურაცმყოფელი მნიშვნელობა მიიღოს.

საათის ხშირ-ხშირად შემოწმება მობეზრების ნათელი ნიშანია.
ასევე ცუდი ტონის მაჩვენებელია თუკი ადამიანებს ძალიან მიუახლოვდებით.
საუბრის დროს სახეზე შეხება, განსაკუთრებით კი ცხვირზე, სიცრუის ფართოდაღიარებული გამოხატულებაა.

ჩვეულებრივ, მსმენელსაც და მოსაუბრესაც უადვილდებათ კონტაქტი იმასთან, ვისაც აქვს ცოცხალი გამომეტყველება, გამომხატველი მოძრაობები. აქტიური ჟესტიკულაცია ხშირად მიუთითებს დადებით ემოციებზე და აღქმულია როგორც დაინტერესების ნიშანი.

მეტყველებით ინფორმაციის მხოლოდ 7%-ის გადაცემა ხდება,
არავერბალური კომუნიკაციისას 92%-ის.
აქედან ჟესტებს, პოზას და სახის გამომეტყველებას დაახლოებით 55% უჭირავს, 38% კი ხმის ინტონაციასა და საუბრის ტემპს.

არავერბალურ კომუნიკაციას განსაკუთრებული მნიშვნელობა ენიჭება პროფესიული კუთხით, მას დიდი მნიშვნელობა ექცევა ბიზნესის, მარკეტინგის სფეროში და განსაკუთრებით კი PR-ინდუსტრიაში