Przemienienie Pańskie

Jezus wziął ze sobą Piotra, Jana i Jakuba,
I razem z nimi na Górę Tabor się udał.
Tam się wobec nich wszystkich przemienił,
Lśniące szaty uczniowie na Nim ujrzeli.

Razem z Jezusem widzieli Mojżesza i Eliasza,
I Bóg ważną wiadomość z nieba ogłaszał:
Syna mego umiłowanego tutaj widzicie,
Zawsze Jego z uwagą wszyscy słuchajcie.

Trwoga uczniów ogarnęła po tym wszystkim,
Upadli na twarz i oddali Jezusowi pokłon niski.
Gdy po dłuższej chwili z lęku się ocknęli,
Przy Jezusie nikogo już nie widzieli.

Serca swoje uczniowie tym znakiem uradowali,
Prosili swego Pana, na tym miejscu jeszcze pozostali.
Nawet chcieli oni tam trzy namioty postawić,
Aby Jezus z Mojżesze i Eliaszem na Taborze zamieszkali.

Jezus jednak każe do Jerozolimy ze wzgórza powracać,
O tym, co widzieli nikomu nic nie rozgłaszać.
Do dnia zmartwychwstania Jezusa nic o tym nie mówili,
Ale po Jego powstaniu z grobu, przemienienie ujawnili.

Koniec
opr. s. Benita