Rośliny dwuletnie na balkon i taras

Uprawa roślin dwuletnich
Dobrze, gdy ziemia jest spulchniona i wilgotna na odpowiednim poziomie. Po wschodach siewki wysadzamy na miejsce stałe. Jeśli chodzi o przeżycie zimy, większość gatunków radzi sobie z niskimi temperaturami, ale te bardziej wrażliwe warto okryć, aby ułatwić im przetrwanie.
Podczas dalszej uprawy na miejscu stałym systematycznie odchwaszczamy okolice roślin dwuletnich. Nie zapominamy oczywiście o regularnym podlewaniu. Co jakiś czas warto również rośliny nawozić. Uważajmy także na możliwe pojawiające się choroby i szkodniki. Musimy zwrócić uwagę na wszelkie niepokojące objawy, które uda nam się zauważyć. Może zdarzyć się zgorzel siewek w początkowej fazie rozwoju czy – później – mączniaki (prawdziwy lub rzekomy). Co do szkodników, często dokuczliwe są mszyce oraz przędziorki.
Rośliny dwuletnie nie są bardzo trudne w uprawie, dlatego warto je mieć w naszym ogrodzie. Tą grupę roślin rozmnażamy generatywnie, czyli z nasion. Wysiew przeprowadzamy wiosną lub latem, lub nawet w sierpniu (ale nie później, by młode siewki zdążyły się ukorzenić). Wysiewamy nasiona np. do rozsadniku, a gdy są one sporych rozmiarów, można posadzić je do małych doniczek.

Najpopularniejsze gatunki roślin dwuletnich
bratek ogrodowy,
dzwonek ogrodowy,
niezapominajka,
stokrotka pospolita,
aksamitka,
goździk ogrodowy,
naparstnica purpurowa,
firletka chalcedońska,
miesiącznica roczna,
szczeć sukiennicza,
prawoślaz różowy,
goździk brodaty,
gaillardia oścista,
dziewanna fioletowa,
lak pospolity

BRATEK OGRODOWY / FIOŁEK OGRODOWY
VIOLA × WITTROCKIANA
Wymagania i uprawa
Bratek ogrodowy wymaga słonecznego stanowiska oraz gleby żyznej i próchnicznej. Najlepiej aby była ona lekko kwaśna lub obojętna. Gleba dla bratków powinna być też stale lekko wilgotna – rośliny te źle reagują na suszę.
Z racji tego, że bratki są dość delikatne i podatne na choroby (m.in. grzybowe) powinniśmy podlewać je rano lub wieczorem, starając się aby nie moczyć ich liści czy kwiatów.
Rośliny wysiewamy na przełomie czerwca i lipca. Po wzejściu i uzyskaniu przez kiełki ok. 4 listków przepikowywujemy je do rozsadnika – na miejsce stałe wysadzamy we wrześniu, lub już wiosną.
To dwuletnia roślina z rodziny fiołkowatych (Violaceae). Roślina jest znana z bogactwa barw kwiatów i bardzo wszechstronna.
Bratki ogrodowe dorastają do 10–25 cm wysokości. Wytwarzają rozety liści dolnych i liście górne – te pierwsze są szersze i mają kształt jajowato-sercowaty, a drugie są lancetowate o karbowanym brzegu. Na mięsistych, zwykle wzniesionych łodygach wytwarzają się charakterystyczne kwiaty.
Kwiaty cechuje aksamitny połysk i lekki zapach. Ich średnica wynosi ok. 6–7 cm, ale u nie których odmian sięga nawet 10 cm. Bratki kwitną jesienią w roku wysiewu, a następnie od marca do czerwca następnego roku. Kwiaty na roślinie utrzymują się bardzo długo.

AKSAMITKA
TAGETES
To roślina należąca do rodziny astrowatych (Asteraceae). Do aksamitek zaliczamy ponad 40 gatunków! Jako roślina dzika występuje na obu kontynentach Ameryki w strefie klimatu tropikalnego i umiarkowanego (ciepłego).
Rośliny w zależności od gatunku dorastają do różnych rozmiarów – te najczęściej uprawiane w Polsce mają średnio 60 cm wysokości. Ich liście są charakterystyczne, małe, mocno pierzaste z ząbkowanym brzegiem.
Kwiaty aksamitek pojawiają się w lecie i utrzymują się do późnej jesieni. Ich wielkość zależy od gatunku (od ok. 4-10 cm) i możemy je znaleźć w kolorze żółtym, pomarańczowym i czerwono-brązowym. Są nektarodajne i bardzo lubiane przez owady zapylające, w tym głównie pszczoły.
Wymagania i uprawa
Aksamitka to roślina światłolubna, dlatego dobrze rośnie na ekspozycjach południowych i zachodnich. Jest bardzo łatwa w uprawie. Najlepiej rośnie na glebach żyznych i przepuszczalnych. Podlewamy ją umiarkowane (nie zalewamy). W połowie sezonu, gdy wytworzy kwiaty, możemy ją wspomagać nawozami dla roślin kwitnących.
Jest bardzo dobrym przedplonem dla truskawek (już po czterech miesiącach uprawy aksamitki, populacja chorobotwórczych nicieni spada o 90%).

NIEZAPOMINAJKA LEŚNA
MYOSOTIS SYLVATICA
Wymagania i uprawa
Roślina lubi stanowiska półcieniste. Nie jest wymagająca względem podłoża, ale optymalne gleby są żyzne i lekko wilgotne. W takich warunkach niezapominajka nie potrzebuje dokarmiania i potrafi poradzić sobie nawet jeśli zupełnie o niej zapomnimy.
Gatunek nie przysparza problemów w uprawie i poza odchwaszczaniem nie wymaga zabiegów pielęgnacyjnych. Roślinę można przesadzać nawet w fazie kwitnienia.
Sadzi się ją zwykle w rozstawie 15-25 cm.
Może być atakowana przez mszyce!
To roślina dwuletnia należąca do rodziny ogórecznikowatych (Boraginaceae). W środowisku naturalnym można ją spotkać w wielu rejonach o klimacie umiarkowanym. W Polsce występuje w lasach i zaroślach.
Roślina ma krzaczasty pokrój i dorasta zwykle do 20-30 cm wysokości. Liście są lancetowate, a kwiaty drobne o barwie niebieskiej. Są one zebrane są w luźne kwiatostany. Zakwita w drugim roku uprawy w okresie od kwietnia do czerwca. Owocem jest rozłupka.

STOKROTKA POSPOLITA
BELLIS PERENNIS
To rodzima bylina z rodziny astrowatych (Asteraceae). Powszechnie występuje na łąkach i polanach w całym kraju, a w postaci odmian ozdobnych często jest uprawiana w ogrodach.
Stokrotka dorasta do ok. 5-20 cm. wys. i tworzy tuż nad ziemią rozłożystą rozetkę odwrotnie jajowatych, zielonych liści z wąskim ogonkiem. Zakwita wiosną (III/VI) i może kwitnąć aż do późnej jesieni, wydając nieduże, koszyczkowe kwiaty.
Odmiany uprawne posiadają większe, zwykle pełne lub półpełne kwiaty, w różnych kolorach (białe, różowe, czerwone, dwukolorowe), ale kwitną krócej niż gatunek (do VII) i są mniej odporne na niskie temperatury (uprawiane jako rośliny dwuletnie).
Wymagania i uprawa
Stokrotka pospolita najlepiej czuje się na glebach żyznych, próchniczych, przepuszczalnych i umiarkowanie wilgotnych o lekko kwaśnym odczynie pH. Preferuje też słoneczne stanowiska, choć poradzi sobie także w półcieniu.
Gatunek jest dostatecznie mrozoodporny, ale jego odmiany ozdobne są wrażliwe na mróz i oczekują zimowego okrycia oraz ciepłych stanowisk.
Stokrotkę pospolitą można rozmnażać z nasion i przez podział rozrośniętych kęp. Pierwszy sposób lepiej sprawdza się w przypadku gatunku niż jego odmian (potomstwo może nie zachować cech odmianowych).
Nasiona wysiewa się na rozsadniku późną wiosną (VI), a latem pikuje na miejsce stałe. Przed zimą rośliny należy solidnie okryć. Zakwitną wiosną następnego roku.