Co to jest Bulimia?

Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) na zaburzenia łaknienia cierpi co dziesiąta osoba. Bulimia stała się chorobą cywilizacyjną , dotykającą najczęściej dziewcząt pomiędzy 10 a 21 rokiem życia

* Traktowanie jedzenia jako namiastki miłości - osoba, która czuje się osamotniona, pusta i niekochana, je, aby zrekompensować te negatywne uczucia.
* Jedzenie jako lek na wszelkie zło,smutki i doły?ucieczka od problemu.
* Stresujące wydarzenia życiowe (kłótnie, choroby, śmierć w rodzinie) - pacjenci z bulimią przejadają się, ponieważ pokarm powoduje wydzielanie w mózgu serotoniny, która może poprawić ich samopoczucie i ułatwić odprężenie i wypoczynek.
* Niska samoocena i towarzyszące im częste okresy niepokoju, które mogą łagodzić gwałtowne napady obżarstwa.

Objawy choroby:
1.znikanie dużych ilości jedzenia w domu;
2. poczucie niepokoju i rozdrażnienia wynikającego ze strachu przed przytyciem;
3. brak kontroli nad atakami głodu, objadanie się;
4. długie przebywanie w toalecie po posiłku;
5. wymiotowanie, stosowanie środków przeczyszczających albo moczopędnych w celu pozbycia się nadmiarów treści pokarmowej;
6. ślady zębów na wierzchach dłoni po intensywnym wywoływaniu wymiotów;
7. braki w uzębieniu, zniszczone szkliwo;
8. powiększone ślinianki przy uszach, odwodnienie organizmu, obrzęk twarzy i dłoni;
9. senność;
10. długotrwałe ćwiczenia fizyczne;
11. obniżona samoocena.

W czasie ataku bulimicznego znaczna część dziewcząt zjada duże ilości pożywienia w szybkim tempie. Najczęściej robią to w samotności. Z niecierpliwością (a niekiedy z frustracją) czekają, aż wszyscy lokatorzy wyjdą z domu. Dość często nie potrafią także zapanować nad głodem w obecności rodziców/rodzeństwa/przyjaciół. Przed atakiem nie powstrzymują je groźby tych osób, zamykanie lodówki, chowanie produktów spożywczych.
Podczas „sesji obżarstwa” dziewczęta najchętniej spożywają produkty wysokokaloryczne, bogate w tłuszcze i węglowodany (np. mięso, ciastka, ciasta, lody, majonez, czekoladę, chipsy). Nazywają je produktami „zakazanymi”, „niebezpiecznymi” lub „nieczystymi”.
Wartość kaloryczna posiłku spożytego w ciągu jednego napadu żarłoczności może wynosić od 3500 do 10 000 kcal. Liczba takich napadów w ciągu dnia jest różna i zależy od aktywności życiowej dziewcząt. Podczas „sesji objadania się” na ogół nie jedzą one takich pokarmów, jak: jabłka, marchewki, pizza. Pokarmy te, w ich przekonaniu, są trudne do zwymiotowania. Dziewczęta czasami spożywają także takie produkty, jak: suchy ryż, makaron, surowe ziemniaki, zamrożone mięso, a nawet resztki jedzenia wyjęte ze śmietnika. Czas trwania jednego ataku bulimicznego wynosi od 2 do 4 godzin, a ich częstotliwość waha się od jednego do dziesięciu w ciągu dnia.

Istnieje kilka sposobów leczenia bulimii. Farmakoterapia (podawanie leków) jest często dość skuteczne, według niektórych badań jest nawet równie skuteczna co psychoterapia. Jednak panuje pogląd, że profesjonalne leczenie bulimii powinno obejmować psychoterapię, ze szczególnym uwzględnieniem terapii behawioralno-poznawczej oraz terapii rodzinnej. Można więc napisać, że terapia tego zaburzenia odżywiania powinna obejmować psychoterapię oraz farmakoterapię.
Leki antydepresyjne, zarówno starsze, jak i bardziej nowoczesne, mają udowodnioną skuteczność w leczeniu bulimii. Ze względu na mniejszą liczbę działań ubocznych w leczeniu stosuje się raczej leki nowoczesne.

Terapia - leczenie
Terapia jest trudna i długotrwała, objawy choroby mogą nawracać, dlatego ważne jest, by konsekwencją w leczeniu wykazali się nie tylko młodzi pacjenci, ale też ich rodziny. Gwarantem wyleczenia jest ich sumienność i wytrwała praca.Ważne jest poszukanie źródeł problemu i wyjaśnienie sobie np. trudności,które miały miejsce w dzieciństwie.Poszukanie dobrych aspektów w życiu.Zrozumienie tego,że jest się chorym i potrzebuje się pomocy i takie zachowania jedynie napędzają chorobę i bardziej wyniszczają organizm.