Туган ягыма багышлана

Чакмагыш җыры
Гүзәллекнең, матурлыкның
Ходай биргәне бездә.
Тәгәрәшеп үстек, дуслар,
Чакмагыш төбәгендә.
Эчкән суыбыз да безнең
Чәрмәсәннең үзеннән.
Якты кояш нуры китмәс
Якташларым йөзеннән.
Чакмагышның халкы аның
Горурлыгы Ватанның.
Тарата бөтен дөньяга
Туган җиремнең данын.
Туган ягым, һәрвакытта
Күгең булсын кояшлы.
Суларың көмештәй чиста,
Җирләрең ундырышлы.

Чакмагыш
Чакмагышның бәрәкәтле
Туфрагында туганбыз.
Без-Чакмагыш балалары
Барыбыз бер туганбыз.
Эх, безнең Чакмагыш
Тирә-якта бер генә.
Тап төшермәс исемеңә
Егет-кызларың бер дә.
Исләрдән дә чыкмыйсың
Телләрдән дә төшмисең.
Чакмагышым- туган ягым
Куңелләрдән китмисең.
Эх, безнең Чакмагыш
Тирә-якта бер генә.
Тап төшермәс исемеңә
Егет-кызларың бер дә.

“Яшьләр урамы”, диләр.
Нәкъ Тозлыкушка кергәндә,
Бардыр бер урам -
“Яшьләр урамы”, диләр.
Бу урамда яшәгәннәр
Гел уңган-булган, диләр.
Тукаебызга ияреп,
Башлыйм әле сүз башын.
Йөз утыз ел туганына
Быел шагыйребезнең.
Ярый, кайтыйм сүз башына,
Сүз башым бит Тозлыкуш.
“Яшьләр урамы” хакында
Бәян итәргә тиеш.
Бу урамда туганыма,
Горурланам, мактанам.
Мәснәви белән Хәятның
Дүртенче кызы булам.
Без үскәндә биш кенә йорт
Иде безнең урамда.
Хәзер шаккатып торамын,
Ышанмыйм, карыймын да!
Урамыбыз, әйткәнемчә,
Гел мактанып торырлык.
Өч колхоз председателе!
Бу әлбәттә, горурлык.
Мәктәп директорларын да
Бирде урам икене.
Укучылары гел яхшы
Укыдылар, билгеле.
Шуңа алар алдынгыдыр
Һәрберсе хезмәтендә.
Сере – урам оеткысы
Ныклыгы, шәплегендә.
Нурлар балкытып утыра
Һәр йорты-ихатасы.
Шулай булмый! Яши монда
Хакимият башлыгы.
Почта башлыгын да безнең
Урамыбыздан эзлә.
Хат-хәбәр, гәзит-журналсыз
Яшәрмен бүген, димә.
Шәфкать туташы, шофер да,
Тракторчыбыз да бар.
Мал врачы, укытучы,
Һәм дә пенсионерлар.
Урамыбызның исеме
Килешкән барыбызга.
Таягын онытып йөри
Фәнил абыебыз да.
Вакытлыча килгәннәр дә
Ябешеп кала, китми.
Яшьләр урамына, дуслар,
Бездә бер урам җитми.
Бу урамда яшәгәннәр
Бар да уникальный, чын!
Барысына бирер иде
“Герой России” Путин.
Күркәм кешеләрең белән
И урамым, мең яшә.
Пыскып яткан учак булма,
Яшеннәр булып яшьнә!

Тозлыкуш җыры
Бу җирдә ата-бабалар
Туездан корган куыш.
Шуңа микән авылыбызның
Исемнәре Тозлыкуш.
Аръяк урамы ягында
Балыклы буасы бар.
Һәркем өчен юлы ачык,
Күңеле һич түгел тар.
Әнкәйләрнең бишек җыры
Тибрәлә һавасында.
Җан азыгыбыз ул безнең,
Таяну ноктасы да.
Кушымта:
Их, Тозлыкуш, Тозлыкуш
Кушсаң алма, алсаң куш.
Иң гүзәл гөлгә генә тиң
Синдәге хәят-тормыш.

Кайтам әле
Нәсел җебем монда тезелгән,
Газиз әнкәм синдә күмелгән.
Кайтам сиңа, кайтам, Тозлыкуш,
Язын, җәен, көзен һәм дә кыш.
Әткәй көтә мунча уздырып,
Елга балыклары кыздырып.
Сүндермичә тормыш учагын,
Истәлеген бала чагымның.
Тупсабызда – әнкәй эзләре
Бакчабызда – гүзәл гөлләре.
Өй эчендә – әткәй җылысы,
Туган нигез – яшәү ырысы.
Туган авылым, Тозлыкуш!
Барыбызга да бер тигез,
Барыбызга да таныш.
Үзеңә тартып торасың,
Туган авылым, Тозлыкуш!
Сагынып яши, читләрдә
Оя корганнар, китеп.
Юатасың, тирбәтәсең
Һәр балаңны үз итеп.
Кояш җылысы туйдырмый,
Тансыклыйбыз синекен.
Туган авылым, Тозлыкушым,
Йөрәгендә һәркемнең.
Тамырыбыз безнең синдә,
Саклыйк, кадерен белик.
Шушы җирдә орлык чәчеп,
Уңышын җыеп яшик.

Әкрен генә, үзенчә юл алып,
Ага Тозлыкушның чишмәсе.
Нидер сөйли, нидер көйли кебек –
Һәр чишмәнең үзенең гыйлләсе.
Туган якның иң кадерле сые –
Чишмә суы белән эчкән чәй.
Тик шул сыйдан аерылмас өчен,
Чыгып торсын иде һәрчак җай.
Күңелне иркәли, кайтмасаң телгәли
Туган якның чишмә-сулары.
Шат булырлар, алар яши дисә,
Әнкәй-әткәйләрнең рухлары.
Авылым чишмәсе

«Аерма коесы» җыры
«Аерма» дигән кое бар,
Тозлыкуш авылында.
Суларының тәме һәрчак
Тора тел очларымда.
«Аерма»га барам әле,
Көянтә-чиләк асып.
Җырлап җибәрәсем килә,
Ташкайларына басып.
«Аерма»га ачып салдым,
Эчемдәге серләрне.
Җанкаема җиткерсен дип,
Минем сөюләремне.
«Аерма», «Аерма»
Суларыңнан аерма.
«Аерма», «Аерма»
Авылымнан аерма.

“Гөберле кое”
Урман юлында
“Гөберле кое”.
Тере җаннарга
Шифалы суы.
“Гөберле кое”–
Гомерле кое.
Безнең авылның
Сүрелмәс нуры.
Җиләктән арып,
Сусап кайтканда.
Әнкәй һәрвакыт
Синдә туктаган.
“Гөберле кое”
Хәлләр керткәнсең.
Тик озын гомер
Теләмәгәнсең.
Әнкәй эзләре
Ята ярылып.
Кайда соң үзе?
Елыйм, сарылып.
“Гөберле кое”
И, ярдәм итче!
Минем әнкәйне
Гомерле итче.